„Tarcze antykryzysowe” były podstawowym środkiem pomocy w czasach pandemii COVID-19, gdy przedsiębiorcy z wielu różnych branż borykali się ze skutkami lockdownu, który uniemożliwił normalne prowadzenie działalności gospodarczej. Do najpopularniejszych form pomocy należało wówczas dofinansowanie do wynagrodzeń i składek na ZUS oraz zwolnienia z obowiązku opłacania świadczeń na ubezpieczenia społeczne. Tymczasem, nieraz po latach od jej otrzymania, okazuje się, że organy żądają zwrotu udzielonej pomocy, powołując się na różne – nieraz wręcz absurdalne – argumenty. Co zrobić w takiej sytuacji? Zwrot pomocy covidowej nie jest z góry przesądzony, a przedsiębiorca spotykający się z tego rodzaju żądaniami organów powinien się bronić, powołując sprawdzone argumenty na swoją korzyść.

Tarcza antycovidowa do zwrotu?

Najogólniej rzecz ujmując problem sprowadza się do udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy przedsiębiorca w okresie obowiązywania tarcz antykryzysowych mógł łączyć różne formy wsparcia, tj. zwolnienie z obowiązku opłacania składek na Zakład Ubezpieczeń Społecznych oraz ich refundowanie przez Wojewódzkie Urzędy Pracy. Sprawa ta w okresie samej pandemii – zwłaszcza przez niezwykle częste, a jednocześnie skomplikowane zmiany stanu prawnego – nie była jednoznaczna. Skoro zaś wszystko co nie jest zabronione prawem, jest dozwolone – a zasadę tę jeszcze przed pandemią potwierdził ustawodawca w Prawie przedsiębiorców – przedsiębiorcy po prostu korzystali w pojawiających się możliwości. I trudno im czynić z tego tytułu zarzut, nakładając dodatkowe obciążenia finansowe.

Jednak organy, zwłaszcza Wojewódzkie Urzędy Pracy i Samorządowe Kolegia Odwoławcze, mają inne zdanie. Problemy firm rozpoczęły się od stanowiska wydanego jakiś czas temu przez Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, w którym resort uznał, że przedsiębiorcy nie mieli prawa do skorzystania z jednej i z drugiej formy pomocy antycovidowej. Od razu warto podkreślić, że tego rodzaju stanowiska jakichkolwiek organów władzy publicznej nie są obowiązującym prawem. Możliwe jest więc przyjęcie innego rozumienia przepisów niż zaprezentowane przez resort.

Zwrot pieniędzy z tarcz antykryzysowych nie jest przesądzony

W rzeczywistości z realnym obowiązkiem zwrotu środków powinni liczyć się ci przedsiębiorcy, którzy dokładnie w tym samym czasie skorzystali ze zwolnienia ze obowiązku regulowania składek na ZUS oraz z dofinansowania do ich opłacenia. Jeżeli zaś wybrali rozwiązanie polegające na tym, że najpierw sięgnęli po zwolnienie z konieczności opłacania składek, a następnie po dofinansowanie do ich wysokości, to było to jak najbardziej zgodne z ówczesnym stanie prawnym. Ustawodawca jasno w przepisach tarcz antykryzysowych wskazał, że przedsiębiorca – o ile oczywiście spełniał resztę warunków – miał prawo do każdej z tych form pomocy przeciwkryzysowych. Korzystanie zaś z przyznanych ustawą uprawnień, nie powinno być „karane”, zwłaszcza po upływie stosunkowo długiego okresu czasu, pozwalającego na naliczenie odsetek.

Jak bronić się przed zwrotem pieniędzy z tarcz?

Przedsiębiorca, na którego nałożono obowiązek zwrotu środków przekazanych mu w ramach realizacji tarcz antykryzysowych, powinien aktywnie zabiegać o ochronę swoich praw. Najpierw korzystając z właściwej ścieżki odwoławczej, a gdy nie przyniesie ona zamierzonego rezultatu kierując sprawę na drogę postępowania sądowego. Liczą się tu przede wszystkim argumenty odnoszące się do stanu faktycznego i prawnego sprawy. W im lepszy sposób przedsiębiorca umotywuje swoje stanowisko, tym większe szanse na jego uwzględnienie przez organ. Stąd odpowiednie dopracowanie argumentacji jest tu najlepszym sposobem na uniknięcie – bądź co bądź czarnego – scenariusza, w którym prowadzący własną działalność gospodarczą będzie musiał zwrócić pomoc z tarczy antykryzysowej. Dla wielu firm, zwłaszcza biorąc pod uwagę konieczność zapłaty także odsetek, mógłby to być bardzo poważny problem i daleko idące obciążenie dla budżetu.

Zobacz więcej z kategorii: Aktualności