Zakres propozycji układowych w uproszczonej restrukturyzacji

UPR – propozycje układowe

Praca nad układem zawsze stanowi kluczowy etap postępowania restrukturyzacyjnego, samo zaś złożenie propozycji układowych przez dłużnika może mieć decydujące znaczenie z punktu widzenia ostatecznego sukcesu sprawy. Od jakości, poziomu przygotowania, a zwłaszcza racjonalności i możliwości wykonania złożonych przez dłużnika propozycji układowych zależy także to, w jaki sposób będzie on postrzegany przez wierzycieli. W praktyce ma to duże znaczenie, zwłaszcza w perspektywie przekonania wierzycieli co rzeczywistych chęci dłużnika do wyjścia z trudnej sytuacjo ekonomicznej. To z kolei często przekłada się na przychylność głosujących na układem. Tego rodzaju okoliczności są tym bardziej istotne w przypadku uproszczonej restrukturyzacji, gdzie liczy się przede wszystkim czas. Jaki więc może być zakres propozycji układowych w ramach tego rodzaju postępowania?

Duża swoboda przy formułowaniu propozycji układowych 

W pierwszym rzędzie trzeba podkreślić, że celem propozycji układowych jest określenie w jaki sposób ma dojść do restrukturyzacji zobowiązań dłużnika. Z tego więc względu – co do zasady – zawsze powinny się odnosić do już istniejących stosunków prawnych, które jednocześnie mogą zostać objęte układem. Rozważając, jakie dokładnie propozycje układowe złożyć w ramach określonego postępowania należy pamiętać, że ustawodawca nie określił wyczerpującej listy sposobów restrukturyzacji. Jasno wynika to z konstrukcji art. 150 Prawa restrukturyzacyjnego, zgodnie z którym restrukturyzacja zobowiązań dłużnika „obejmuje w szczególności”. Zwrot ten jest zwyczajowo stosowany, aby podkreślić przykładowy charakter wyliczenia następującego po jego użyciu. 

Wśród przykładowych sposobów restrukturyzacji zobowiązań ustawodawca wskazuje na: odroczenie terminów ich wykonania; rozłożenie spłaty na raty; zmniejszenie wysokości; konwersję wierzytelności na udziały lub akcje, czy zmianę, zamianę lub uchylenie prawa zabezpieczającego określoną wierzytelność. Przy czym propozycje układowe mogą wskazywać na więcej niż jeden sposobów restrukturyzacji zobowiązań dłużnika. W każdym razie opracowujący propozycje układowe ma dużą swobodę w ich kształtowaniu, a podstawowe ograniczenia inwencji w tym zakresie odnoszą się do propozycji restrukturyzacji zobowiązań stanowiących pomoc publiczną – tu trzeba pamiętać, że w tego rodzaju przypadkach ustawodawca kompleksowo uregulował możliwe do wyboru sposoby restrukturyzacji. 

Trzeba odpowiednio dobierać rozwiązania

Jednak swoboda składającego omawiane tu propozycje przekłada się na dużą odpowiedzialność – zwłaszcza w przypadku uproszczonego postępowania restrukturyzacyjnego, do którego powyżej opisane zasady w pełni się stosuje. Przede wszystkim propozycje te powinny ściśle odpowiadać diagnozie sytuacji przedsiębiorstwa i służyć osiągnięciu celów postępowania restrukturyzacyjnego – a więc z jednej strony zakładać maksymalną spłatę wierzycieli, z drugiej zaś umożliwiać dłużnikowi dalsze prowadzenie działalności gospodarczej po zakończeniu procedury. Dlatego do prawidłowego sformułowania propozycji układowych konieczna jest zarówno wiedza ekonomiczna, jak i prawnicza – związana ze stosowaniem Prawa restrukturyzacyjnego. 

Tego rodzaju uwarunkowania są szczególnie istotne w ramach uproszczonego postępowania restrukturyzacyjnego. Wynika to z faktu, że procedura ta może zostać zastosowana wobec określonego dłużnika tylko raz, a wniosek o zatwierdzenie układu musi zostać złożony do sądu w ciągu czterech miesięcy od otwarcia postępowania. Stąd do formułowania propozycji układowych trzeba podejść szczególnie uważnie, tak aby właściwie na „pierwszy rzut oka” nadawały się one do przyjęcia w ramach głosowania nad układem. Biorąc pod uwagę wskazane uwarunkowania może nie być szans na zmianę propozycji i wypracowanie układu na nowo – po prostu ograniczenia czasowe przeznaczone dla uproszczonej restrukturyzacji powodują, że tego rodzaju rozwiązania przeważnie nie wchodzą w grę.