Wstępny plan postępowania w UPR

Znaczenie wstępnego planu restrukturyzacyjnego w projekcie noweli Prawa restrukturyzacyjnego

Przeniesienie niektórych rozwiązań uproszczonej restrukturyzacji do przepisów Prawa restrukturyzacyjnego ma jeden podstawowy cel – doprowadzić do sytuacji, w której korzystanie z łatwiejszej ścieżki realizacji sprawy restrukturyzacyjnej będzie po prostu prostsze. Jak wiadomo, nie oznacza to jednak, że ustawodawca ma zamiar przenieść 1:1 instytucje wprowadzone na mocy „tarczy antykryzysowej” – jego podstawowym celem jest taka modyfikacja postępowania o zatwierdzenie układu, aby mogło ono lepiej odpowiadać różnego rodzaju kryzysowym sytuacjom, z którymi możemy mieć niestety częściej do czynienia w najbliższej przyszłości. W końcu nie wiadomo przez jak długi okres czasu będziemy odczuwać gospodarcze i ekonomiczne skutki pandemii, które przecież przenoszą się sytuację właściwie każdego przedsiębiorstwa. Tymczasem, zarówno w dotychczas znanych rozwiązaniach restrukturyzacyjnych, jak i tych, które dopiero mają zostać wprowadzone do systemu prawa, zawsze podstawowe znaczenie ma właściwe zaplanowanie działań restrukturyzacyjnych. W jaki sposób kwestie te przedstawiają się w projekcie noweli?

Jeden z ważniejszych dokumentów

Zgodnie z Prawem restrukturyzacyjnym dokumentem, którego podstawowym celem jest właśnie udzielenie odpowiedzi na w istocie podstawowe pytanie, co zrobić, aby skutecznie oddłużyć przedsiębiorstwo, jest wstępny plan restrukturyzacyjny i ściśle z nim związany plan restrukturyzacyjny. Pierwszy z tych dokumentów zawiera co najmniej analizę przyczyn trudnej sytuacji ekonomicznej dłużnika; wstępny opis i przegląd planowanych środków restrukturyzacyjnych i związanych z nimi kosztów; wstępny harmonogram wdrożenia środków restrukturyzacyjnych. Natomiast w planie restrukturyzacyjnym należy umieścić m.in. opis przedsiębiorstwa dłużnika wraz z informacją o aktualnym oraz przyszłym stanie podaży i popytu w sektorze rynku, na którym przedsiębiorstwo działa; prezentację proponowanej przyszłej strategii prowadzenia przedsiębiorstwa dłużnika oraz informację na temat poziomu i rodzaju ryzyka; informację o zdolnościach produkcyjnych przedsiębiorstwa dłużnika, w szczególności o ich wykorzystaniu i redukcji oraz projektowane zyski i straty na kolejne pięć lat oparte na co najmniej dwóch prognozach. 

Przy czym należy pamiętać, że w każdym z tych przypadków ustawodawca wskazał jedynie minimalny zakres tych dokumentów. To z kolei oznacza, że nie ma przeszkód, aby przygotować ich o wiele bardziej rozbudowane wersje, ujmując także inne, niż powyżej wskazane kwestie. Oczywiście sensowność takiego rozwiązania zależy przede wszystkim od okoliczności danego przypadku, najlepiej skonsultowanych z doświadczonym doradcą restrukturyzacyjnym. Po prostu im bardziej rozbudowane działania restrukturyzacyjne są konieczne dla oddłużenia przedsiębiorstwa, tym lepiej powinny zostać one zaplanowane. To zaś wymaga większego nakładu pracy przy przygotowaniu planu restrukturyzacyjnego i jego wstępnej wersji. 

Planowane zmiany

W planowanej reformie postępowania o zatwierdzenie układu planuje się, aby w przeciwieństwie do obecnie obowiązującego uproszczonego postępowania układowego, dłużnik był zobowiązany do przygotowania wstępnego planu restrukturyzacyjnego, jako warunku dokonania obwieszczenia o dniu układowym. Jednocześnie dłużnik ma nie być zobowiązany do dysponowania na tym etapie propozycjami układowymi. Tym samym przygotowując się do postępowania o zatwierdzenie układu, trzeba będzie położyć nacisk na jego dobre zaplanowanie, które dopiero na późniejszym etapie – już na etapie samego postępowania – będzie mogło zostać przełożone na konkretne propozycje rozwiązania problemów przedsiębiorcy.

Stąd tym istotniejsze stanie się solidne przygotowanie wstępnego planu, tak aby przeprowadzone analizy w łatwy sposób mogły przełożyć się na sukces samej restrukturyzacji, który zawsze w dużej mierzy zależy od właściwego zdiagnozowania problemów i doboru odpowiednich środków ich rozwiązania.