Podstawą sukcesu restrukturyzacji jest jej wdrożenie w odpowiednim czasie – a więc wówczas, gdy istnieją realne szanse na oddłużenie przedsiębiorstwa. Przegapienie tego momentu w najlepszym wypadku oznacza pogłębienie – i tak przeważnie bardzo poważnych – problemów prowadzącego działalność gospodarczą.

W tym kontekście warto pamiętać, że zgodnie z Prawem restrukturyzacyjnym postępowania przewidziane w tej ustawie można wdrożyć co do zasady w dwóch przypadkach – gdy dłużnik jest niewypłacalny lub zagrożony niewypłacalnością. Stąd wniosek o restrukturyzację może zostać skutecznie złożony już wtedy, gdy istnieją poważne przesłanki do uznania, że przedsiębiorca znajduje się na granicy wypłacalności. W jaki sposób rozpoznać ten moment?

Wspólne rozwiązania dla restrukturyzacji i upadłości

Prawo restrukturyzacyjne w zakresie definicji pojęć „niewypłacalność” odwołuje się do regulacji ustawy Prawo upadłościowe. Można więc bez ryzyka błędu uznać, że jest ona wspólna dla obydwu ustaw. Zgodnie z zaś z Prawem upadłościowym z niewypłacalnością mamy co do zasady do czynienia wówczas, gdy dłużnik utracił zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Przy czym niewypłacalność domniemuje się m.in. wtedy, gdy opóźnienie w wykonaniu zobowiązań pieniężnych przekracza trzy miesiące.

Poza tym dłużnik będący osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, jest niewypłacalny także wtedy, gdy jego zobowiązania pieniężne przekraczają wartość jego majątku, a stan ten utrzymuje się przez okres przekraczający dwadzieścia cztery miesiące.

Natomiast przez zagrożenie niewypłacalnością ustawodawca w Prawie restrukturyzacyjnym – tym razem już bez odwoływania się do Prawa upadłościowego – rozumie stan, w którym sytuacja ekonomiczna wskazuje, że dłużnik w niedługim czasie może stać się niewypłacalny. Oczywiście – jak w wielu przypadkach związanych ze stosowaniem regulacji prawnych dotyczących spraw restrukturyzacyjnych – tego rodzaju określenia stosowane przez ustawodawcę nie są ścisłe, a więc mogą być różnorodne intepretowane. Tym samym przyjęcie właściwej wykładni może przesądzić o sukcesie działań restrukturyzacyjnych.

Dobry moment na złożenie wniosku

Zawsze należy pamiętać o kwestii podstawowej – zbyt późne wprowadzenie działań naprawczych może po prostu oznaczać ich fiasko i konieczność ogłoszenia upadłości przedsiębiorcy. Skoro więc ustawodawca stwarza możliwość rozpoczęcia postępowania restrukturyzacyjnego już w momencie wystąpienia zagrożenia niewypłacalnością, warto z tego skorzystać. Jakie więc czynniki należy wziąć pod uwagę przy określaniu, czy w realiach danej sprawy zachodzi zagrożenie niewypłacalnością?

Oczywiście analizy należy rozpocząć od badania ogólnego stanu majątkowego przedsiębiorstwa, a więc przede wszystkim poziomu zadłużenia i realnych możliwości jego uregulowania. Przy warto wziąć pod uwagę nie tylko już wymagalne zobowiązania, ale także te, które takimi staną się w przewidywalnej przyszłości. Podobnie – dla pełnego zobrazowania sytuacji przedsiębiorstwa – korzystnie jest uwzględnić zobowiązań spornych, w tym w pierwszym rzędzie tych, których ostateczne ustalenie wydaje się przynajmniej prawdopodobne.

Jasne jest, że często w obrocie profesjonalnym zdarza się, że powstają wręcz absurdalne spory, których wygranie przez powoda jest bardzo mało prawdopodobne. Aczkolwiek w przypadku, gdy sprawa nie jest jednoznaczna, a więc gdy istnieją szanse na jej przegranie przez przedsiębiorcę – można założyć, że po prostu powstaną dodatkowe obciążenia dla prowadzącego działalność gospodarczą. To z kolei oznacza perspektywę pogorszenia kondycji firmy, co jednoznacznie wpływa na zwiększenie prawdopodobieństwa zagrożenia niewypłacalnością. W każdym razie myśleć o restrukturyzacji należy wówczas, gdy problemy przedsiębiorstwa przybierają niepokojące rozmiary, wskazujące na możliwość utraty płynności w niedługiej przyszłości.

Zobacz więcej z kategorii: dla przedsiębiorców