Poważne tarapaty firm pożyczkowych – jak wyjść z kryzysu?

Nie ma wątpliwości, że wprowadzone przez „tarczę antykryzysową” ograniczenia w możliwości zarabiania przez instytucje pożyczkowe, bardzo poważnie uderza w ich budżety. Już wiadomo, że co najmniej kilka z nich zawiesiło swoją działalność, a niejako „efektem ubocznym” wprowadzonych ograniczeń jest rozwój tego rodzaju działalności prowadzonych w szarej strefie. To zaś jest bardzo poważne zagrożenie dla konsumentów, którzy znajdując się w trudnej – a nie raz naprawdę podbramkowej sytuacji – po prostu muszą pozyskać gotówkę, chociażby na spłatę innych zobowiązań. W ten sposób ustawodawca osiągnął efekt odwrotny od zamierzonego i właściwie nie zmieniają tego różnego rodzaju ograniczenia, np. w zakresie prowadzenia działalności pożyczkowej pod zastaw nieruchomości (możliwość ich udzielania mają jedynie podmioty nadzorowane przez Komisję Nadzoru Finansowego). W jaki więc sposób firmy pożyczkowe mogą wyjść z trudnej sytuacji?

Pomoc rządu to kropla w morzu potrzeb

Niejako w pierwszym odruchu wszyscy przedsiębiorcy zastanawiają się dziś nad zasadnością skorzystania z pomocy oferowanej przez rząd w ramach „tarczy antykryzysowej”. Oczywiście jest to jakieś wyjście w sytuacji, zwłaszcza w zakresie zwolnienia z obowiązku opłacania składek ZUS, czy możliwość skorzystania z dopłat do pensji pracowników. Jednak większość firm pożyczkowych napotyka tu na bariery natury formalnej – pierwsza z możliwości pomocy kierowana jest obecnie tylko dla zatrudniających mniej, niż 10 pracowników, druga zaś została ściśle skorelowana z poziomem spadku obrotów. Stąd na „tarczy antykryzysowej” albo skorzystają pożyczkodawcy prowadzący działalność w stosunkowo niewielkich rozmiarach, albo ci którzy już zaliczyli spadki. Oczywiście mowa tu o obowiązujących aktualnie zasadach wspierania przez państwo prowadzących działalność gospodarczą – sytuacja w tym względzie jest niezwykle dynamiczna, stąd można spodziewać się rozszerzenia różnego rodzaju programów pomocowych.

            Jednak w żadnym wypadku nie należy oczekiwać, że rząd w ramach jakiegokolwiek programu wyrówna 100% strat poniesionych przez przedsiębiorców. W przypadku zaś oferujących pożyczki sytuacja jest tym trudniejsza, że ustawodawca nie zakazał tego rodzaju działalności (tak, jak uczynił to np. w stosunku do fryzjerów, czy sprzedawców w galeriach handlowych), ale „jedynie” ograniczył możliwość nakładania marż. Stąd z formalnego punktu widzenia prowadzenie biznesu polegającego na udzielaniu pożyczek nie zostało ograniczone, co – w myśl chociażby aktualnie procedowanej przez Parlament noweli „tarczy antykryzysowej” – może poważnie utrudnić korzystanie z rozwiązań dopiero opracowywanych przez ustawodawcę.

Pozostaje restrukturyzacja

W związku z powyższym dla większości przedsiębiorców prowadzących działalność w obszarze pożyczek, którzy popadli w kłopoty, pozostanie przeprowadzenie restrukturyzacji. W tym kontekście należy przede wszystkim pamiętać, że zgodnie z Prawem restrukturyzacyjnym postępowanie restrukturyzacyjne może zostać wdrożone wówczas, gdy przedsiębiorca stał się niewypłacalny bądź zaistniała realna groźba niewypłacalności. W realiach restrukturyzacji oceniając zachodzenie tych przesłanek należy stosować kryteria Prawa upadłościowego, przez co z upadłością mamy do czynienia w przypadku utraty zdolności płatniczej lub przewagi wartości zobowiązań pieniężnych nad wartością majątku.

            Następnie konieczne jest dokonanie wyboru jednego z czterech postępowań restrukturyzacyjnych – a więc o zatwierdzenie układu, przyspieszonego postępowania układowego, układowego lub sanacyjnego – które zostanie przeprowadzone w danej sprawie. Oczywiście wybór ten, należący właściwie do składającego wniosek restrukturyzacyjny, a więc w pierwszym rzędzie dłużnika, jest jedną z kluczowych decyzji w procesie wychodzenia z kryzysu ekonomicznego firmy. Wybór ten powinien zostać dokonany z uwzględnieniem specyfiki prowadzonej działalności – w końcu w branży pożyczkowej również spotyka się różne modele biznesowe. Z tego względu tak istotne jest podjęcie prawidłowej decyzji w tym obszarze – błąd może skutkować nawet porażką całej procedury.