Podstawowym interesem wierzycieli zawsze pozostaje zaspokojenie przysługujących im praw. Właściwie nikogo, kto choć raz stawał przed koniecznością zainicjowania jakiejkolwiek procedury ,zmierzającej do wyegzekwowania roszczenia wie, jakie to trudne zadanie. Poza tym bardzo często pierwszym wyzwaniem, przed jakim staje wierzyciel jest podjęcie decyzji, w jakim trybie dochodzić swoich praw. Wśród podstawowych należy wymienić „tradycyjne” postępowanie cywilne oraz restrukturyzację, a w ostateczności upadłość. Jednocześnie warto zastanowić się, czy te postępowania wzajemnie się wykluczają. A więc czy wzięcie udziału w restrukturyzacji zamyka wierzycielowi drogę do dochodzenia jego praw na drodze np. postępowania cywilnego. W praktyce to bardzo ważna kwestia, w dużej mierze przesądzająca o wyborze taktyki, która może przynieść wierzycielowi największe korzyści.

Trzeba się na coś zdecydować?

Odpowiedź na powyższe wątpliwości może zostać udzielona na dwóch płaszczyznach: prawnej i ekonomicznej. Z punktu widzenia Prawa restrukturyzacyjnego wszystko zależy od tego, z jakim dokładnie postępowaniem mamy do czynienia. Zgodnie z tą ustawą otwarcie przyspieszonego postępowania układowego, postępowania układowego oraz postępowania sanacyjnego nie wyłącza możliwości wszczęcia przez wierzyciela postępowań sądowych, administracyjnych, sądowoadministracyjnych i przed sądami polubownymi w celu dochodzenia wierzytelności podlegających umieszczeniu w spisie wierzytelności. Wobec tego można przyjąć, że tym bardziej zainicjowanie tych postępowań restrukturyzacyjnych nie zamyka drogi do dochodzenia na zasadach ogólnych wierzytelności nieobjętych spisem.

Mówiąc inaczej otwarcie wskazanych powyżej rodzajów spraw restrukturyzacyjnych ani nie tamuje biegu innych postępowań prowadzonych już przez wierzyciela w celu dochodzenia swoich praw, ani nie zamyka drogi do ich zainicjowania w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego. Nie oznacza to jednak, że bieg tych postępowań nie ma wpływu na siebie. Przykładowo zakończenie restrukturyzacji przyjęciem i zatwierdzeniem układu – a tym samym umożliwienie wierzycielowi egzekucji – czyni postępowanie cywilne zbędnym, co oznacza jego umorzenie. Na marginesie warto zasygnalizować, że otwiera to problem rozliczenia kosztów umorzonej sprawy cywilnej, a od przedstawionej sądowi argumentacji może zależeć ewentualne obciążenie nimi wierzyciela.

Co się bardziej opłaca?

Oczywiście przedstawione powyżej – w istocie bardzo skrótowe – analizy mają charakter prawny. Jednak podejmując decyzję czy postawić na restrukturyzację, czy też na inny sposób dochodzenia wierzytelności bądź na oba równolegle, należy na zagadnienie spojrzeć także z bardziej ekonomicznego punktu widzenia, analizując które z rozwiązań jest bardziej opłacalne. To zaś właściwie nie sposób ustalić bez precyzyjnego odwołania się do okoliczności konkretnej sprawy. Tylko pogłębiona analiza umożliwia ustalenie wskazanych tu kwestii i podjęcie właściwiej decyzji. Jednak doświadczenie karze przyjąć, że w większości przypadków bardziej opłacalnym dla wierzyciela rozwiązaniem jest skorzystanie z restrukturyzacji i traktowanie innych dróg dochodzenia roszczeń raczej, jako zabezpieczenia na wypadek niepowodzenia postępowania wynikającego z Prawa restrukturyzacyjnego. Przemawiają za tym przede wszystkim względy praktyczne.

W końcu wyrok sądu do momentu jego skutecznej egzekucji stanowi jedynie dokument, który potwierdza istnienie prawa przysługującego wierzycielowi. Z punktu widzenia jego interesu liczy się nie tyle takie potwierdzenie, co gotówka na koncie. W tej perspektywie dużo większe szanse na zaspokojenie roszczenia – przynajmniej w większej części, niż w drodze „tradycyjnej” egzekucji – daje postępowanie restrukturyzacyjne. Choć to raczej ogólne założenia, które – co warto jeszcze raz podkreślić – zawsze należy zestawić z realiami konkretnej sprawy. Bez tego może okazać się, że wierzyciel straci najlepszą szanse na odzyskanie przysługujących mu środków.

Zobacz więcej z kategorii: dla przedsiębiorców