Prawo restrukturyzacyjne znajduje zastosowanie przede wszystkim wobec przedsiębiorców. Jednak nie oznacza to, że wobec wszystkich prowadzących własną działalność gospodarczą prowadzi się postępowania unormowane w tej ustawie na takich samych zasadach. Niekiedy mogą zdarzać się daleko idące odmienności, związane przede wszystkim z charakterem działalności wykonywanej przez restrukturyzowanego dłużnika. Jednym z przykładów takiej sytuacji są emitenci obligacji, którym ustawodawca w Prawie restrukturyzacyjnym poświęcił osobny podrozdział. Czym więc charakteryzuje się restrukturyzacja takich podmiotów?

Ważny wyjątek

Podstawową kwestią, o której należy pamiętać w przypadku postępowania restrukturyzacyjnego prowadzonego wobec emitenta obligacji, jest ograniczenie w możliwości swobodnego wyboru rodzaju sprawy restrukturyzacyjnej. Otóż przedsiębiorcy emitujący obligacje nie mogą być restrukturyzowani w ramach postępowania o zatwierdzenie układu. Wyjątkiem jest tu jedynie zawarcie układu częściowego i to tylko pod warunkiem, że takim układem nie zostaną objęte wierzytelności wynikające z tytułu emisji obligacji. Wydaje się, że tego rodzaju wyjątek został podyktowany przede wszystkim specyfiką emitentów obligacji. Ze względu na charakter ich funkcjonowania ustawodawca doszedł do wniosku, że restrukturyzacja powinna być prowadza w ramach bardziej rozbudowanych procedur.

W omawianych tu postępowaniach interesy obligatariuszy są reprezentowane przez kuratora, którego ustanawia sąd. Warto pamiętać, że takim kuratorem może być także bank, z którym dłużnik zawarł umowę o reprezentowanie obligatariuszy wobec emitenta. Poza tym obligatariusze mają prawo działać w postępowaniu także osobiście lub przez wybranego przez siebie pełnomocnika. Aczkolwiek warunkiem zastosowania tych rozwiązań jest zgoda sędziego-komisarza, którą ten wyraża, gdy dany podmiot wykaże mu, że przysługują mu prawa wynikające z obligacji.

Inne zasady dotyczące spisu wierzytelności i układu

W restrukturyzacji emitenta obligacji na innych zasadach sporządza się także spis wierzytelności. Zgodnie z Prawem restrukturyzacyjnym nadzorca sądowy albo zarządca umieszcza w spisie wierzytelności obligatariuszy łącznie. Jednocześnie wskazuje sumę nominalną nieumorzonych do dnia otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego obligacji, których termin płatności przypada przed tym dniem, oraz sumę niezapłaconych odsetek od tych obligacji oraz obligacji oraz odsetek płatnych po dniu otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego. Poza tym w spisie należy także uwzględnić składniki majątku emitenta, na których ustanowiono zabezpieczenie rzeczowe praw obligatariuszy.

W omawianych tu postępowaniach inaczej przedstawia się także kwestia głosowania nad układem. Przy jego zawieraniu głosuje kurator, posługując się w tym celu sumą wierzytelności obligatariuszy objętych układem. przy czym przysługuje mu jeden głos od każdej sumy, która wynika z podziału sumy innych wierzytelności uprawniających do głosowania przez liczbę wierzycieli, którzy reprezentują te wierzytelności. Nieco inaczej przedstawia się problem głosowania nad układem wówczas, gdy obligatariusze głosują – podczas zgromadzenia wierzycieli – osobiście lub przez pełnomocnika. Wówczas siłę głosów kuratora pomniejsza się o wartość wierzytelności głosujących obligatariuszy, a liczbę przysługujących kuratorowi głosów – o liczbę głosujących obligatariuszy.

Jednak ze stosowaniem tych regulacji mogą wiązać się problemy. Przykładowo pewne kontrowersje mogą pojawić się, kiedy do udziału w postępowaniu nie zostanie dopuszczony żaden obligatariusz lub tylko niektórzy z nich. W końcu właściwie ani kurator, ani żaden innych podmiot postępowania nie mają obowiązku ustalać komu przysługuje status obligatariusza. Pewnym rozwiązaniem przynajmniej niektórych trudności może okazać się podział wszystkich wierzycieli emitenta obligacji na grupy i dedykowanie jednej z nich właśnie obligatariuszom. Aczkolwiek podjęcie decyzji w tym zakresie zawsze należy uzależnić od okoliczności konkretnego przypadku.

Zobacz więcej z kategorii: dla przedsiębiorców